Ik ben geen schrijver en ik ben geen coach. Ik ben een persoon die schrijft en coacht, dat is een verschil. Het verschil tussen werken om te leven, of leven om te werken. Geen kwestie van kiezen, maar van balanceren, om het leven niet meer zó serieus te nemen en om nog meer in het nu te zijn. Gewoonweg coachen zonder filters en schrijven met een knipoog, wat en wanneer ik wil. Dat is wat ik wil. Mijn hoofd hoeft me niet meer vanalles af te dwingen, in bochten te laten wringen, te structuren, om modelletjes en om wat nog meer te volgen. Ik hoef geen 10 reddingsboeien meer uit te gooien in de hoop dat iemand er eentje grijpt die het nodig heeft, want als diegene daar (nog) niet aan toe is wordt er gewoonweg niet in het diepe gesprongen. Afgelopen maand draaide achter de schermen im-POSSIBLE gewoon door met veel tender love and care en daarnaast maakte ik de balans op met als uitkomst dat ik dus geen enorme kapriolen uit hoef te halen om de wereld te helpen. Tijd is het enige wat we hebben, sterker nog tijd is leven. Tijd stroomt maar in één richting, zo snel als een knipoog, deze seconde tikt en komt nooit meer terug. Geniet en geniet nu. Mijn vrije maand, ik heb ervan genoten en ze is voorbijgevlogen. Na een tijd van intensief 'niets doen', ga ik van 'eeuwen de tijd' naar, voor nu, bedtijd. Morgen weer een éérste nieuwe werkdag. Met andere woorden, het gaat top en ik heb er zin in! Met een knipoog. X Jo. www.im-POSSIBLE.be