Schathemeltjerijk.

Geld moet rollen, maar waarheen? Bij mij rolde het de afgelopen week zo het tuincentrum binnen, waar ik er in ruil kweekbakken voor in de serre voor terug kreeg. Ik voel me schathemeltjerijk als ik in de serre sta en uitkijk naar de éérste keer Farm Freak. (Free eggs, veggies & plants.) 'Free? Waarom zou je dat doen?' Ik denk eerlijk dat de vraag mag zijn, waarom zou ik het niet doen? Ik heb genoeg en sharing=caring. Ik heb potjandriedubbeltjes veel dubbeltjes gehad, ik heb op de dubbeltjes moeten passen en ik heb een dubbeltje tweemaal moeten omdraaien. Maar één ding is duidelijk: welzijn is belangrijker dan welvaart en daarin zit weldegelijk een verschil. Geld hoort een ruilmiddel te zijn, in het verlengde van: ‘Ik heb vis en jij hebt brood, ruilen?' Ik verkoop mijn tijd: 'Ik heb wapperende handjes en jij knaken om kweekbakken te kunnen kopen, ruilen?' (lol) Geld hoort geen doel te zijn, maar een middel om het leven te leven zoals jij dat wilt. Een smeermiddel om het leven soepeler te laten lopen. Geld moet rollen, maar tegenwoordig lijken velen de wet van de zwaartekracht te tarten door het naar boven te willen rollen, bergopwaarts, naar ‘de top’. En time is money, stilstaan is achteruitgaan, zittend op je luie krent nietsdoen is een verlieslatende bezigheid van tijd én geld. Toch? Dus... 'Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, wij hebben ongelofelijke haast. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan...' En dan ben je jezelf voorbijgelopen, zo plat als een dubbeltje en daar zit je dan met knaken, waarvoor je te moe bent om ze uit te kunnen geven omdat je krenterig bent geweest in je welzijn. Ergens onderweg zijn we iets belangrijks vergeten: van al dat geld kunnen we uiteindelijk niets meenemen. We kwamen hier met niets en we gaan hier weer met niets, wat we hier uiteindelijk achterlaten dát is van belang. Pas als we ons er collectief van bewust zijn dat een collectief welzijn bijdraagt in ons persoonlijke welzijn, dan gaan we geld weer zien zoals het behoort te zijn: als hulpmiddel. En dat is wat ik jullie eigenlijk in éérste instantie wilde schrijven. (oeps) Een vriendelijke dank jullie wel voor jullie hulp om muis en mij te wíllen helpen aan de gevraagde plastic druiven en aardbeienbakjes, we zijn inmiddels dus bij het tuincentrum voorzien. Iets zó kleins als jullie hulp heeft zowiezo collectief bijgedragen aan ieder van ons welzijn. Bedankt! X Jo. #unfuckyourself www.im-POSSIBLE.be