Pop: Ik hoor maar niks van mijn borstoperatie?
Pop: Wat wilt mij dit zeggen?
Pop: Ik wíl helemaal geen implantaten.
Pop: Het past zó niet bij mij.
Pop: Waarom heb ik er dan voor gekozen?
Pop: Mijn lief wilt wel graag 'iets' terug.
Pop: Iets, een keuze die niet bij míj past.
Tijdens het schrijven van The challenge heeft het nog flink gepopt, maar daarna bleven de helden van de commissie stil. Ik weet dat dat hun manier is om míj even stil te laten staan. Stil te laten staan om te luisteren naar de discussies tussen mijn ego en ziel. Lees als een luid: 'Wat een fucking gezeik met dat fucking borstkanker-gen!' en een fluisterend: 'Unfuckyourself.' Ik ben ondertussen maar in de tuin aan de slag gegaan, heb hun discussies aangehoord en heb de keuze gemaakt dat het fluisterende unfuckyourself beter bij mij past. Die 22ste kwam het inzicht van de verkeerde keuze en als bij 'toeval' diezelfde week nog bericht voor gesprekken in het ziekenhuis. Mijn lief zijn 'iets' heeft onvoorwaardelijk plaats gemaakt voor niets, de helden van de commissie zijn terug met hun pop ups en onze tuin is na een week 'gripopmijndip' zover klaar. Ik heb eigenlijk best een heel leuk leven! (Morgen schrijf ik hierover nog even verder.) #unfuckyourself #bewustZIJN www.im-POSSIBLE.be
Reactie plaatsen
Reacties