De muziek wordt gestart en we hebben de opdracht meegekregen om tijdens de muziek iemand in gedachten te nemen die niet meer bij ons is. -Nou, komaan ma, hier gaan we.- Een deuntje, een mondharmonica en dan Follow the sun. En terwijl ik aan ma denk, leid de harmonica me af. -Ons opa speelde wel eens op zijn harmonica-, bedenk ik me. -Focus Jo, focus.- Ik luister naar de tekst die ik eerder al wel gehoord heb, maar waar ik nooit echt naar heb geluisterd. Het is een mooie tekst, maar de harmonica eist het nummer op en voor ik het weet is het ook weer gedaan. -Hé verdorie, nou heb ik niet goed genoeg de focus op ma kunnen leggen.- We gaan beginnen. Er komt wat info over een oude dame wat direct herkenbaar is voor één van de dames uit onze groep. Alles wat het medium doorkrijgt en benoemt maakt de dame aan het huilen, alles is waar. Ze krijgt nog een groet en een warme knuffel mee en we gaan verder. -Zó, das speciaal!?- De volgende is een grootvader met een foto in zijn hand, iets met een voertuig op het platteland. -Fuck!?- Deze man is slecht ter been en loopt met een wandelstok. -Dubbel fuck!?- Voor wie zou deze man aanwezig kunnen zijn? -Ik ga hier echt niet zitten janken hoor, net als de dame van net-, hoor ik mijn ego zeggen. Het medium kijkt de zaal rond of iemand deze man herkent. Ik zwijg. Hij laat witte snoepjes zien. Oké dan, tijd om mijn hand in de lucht te steken… Fuck, fuck, fuck!? Herkenbaar? Ja, ik heb een foto van ons opa in mijn portemonnee waar hij in het bos met zijn zus op een brommer zit. Hij liep met een stok en de witte snoepjes zijn de pepermuntjes die altijd aan iedereen uit deelde. Inmiddels zijn alle ogen op mij gericht en ik word er een beetje ongemakkelijk van. Er is iets met zijn tong en neus wat hij nog steeds grappig vind. -Man, man, dit kan zij echt niet weten hoor!- Opa hield de kleinkinderen altijd mega voor de gek door stiekem zijn gebit uit de doen om dan met het puntje van zijn tong het puntje van zijn neus aan te raken. Niemand kon dat en wij vonden het een geweldige tovertruc. -Ik voel een krop in mijn keel.- Er staat een statige vrouw naast hem, een strenge maar goedlachse, zij had de broek aan thuis. -Hallo oma, jij ook hier. Slik. -Opa was er vorige week bij toen ik een schilderij kocht, iets met dieren of bloemen, iets landelijks. – Hé fuck! Ik slik, hallo tranen.- Ik kocht vorige week in de kringloop een canvas voor in de praktijk met een stierenhoofd erop. Ook ik krijg een groet en een warme knuffel. -Bizar, bijzonder, verwonder.- Dit was mijn éérste echte kennismaking met het mediumschap. Martine Debaeke, 4 jaar later, eeuwig dankbaar! Liefs Jo. X
Reactie plaatsen
Reacties