Die vraag hield me de voorbije weken, en als ik eerlijk ben zelfs al enkele maanden, bezig. Ik hoopte dat ik van mijn helden gedurende mijn 'vakantie' een volmondig die-kant-op antwoord zou krijgen in richting met im-POSSIBLE, maar ze bleven stil. En ik ook... Dat ik graag schrijf, kan je vast al wel raden. Tekst heeft voor mij altijd een belangrijke rol gespeeld in gesprekken met de medemens en de laatste twee jaar vaak in unieke samenwerking met de pop-ups van mijn helden. Ik noteerde alle mooie, bijzondere en dankbare momenten. De momenten van wéten zonder dat ik het kon weten. Ze verdienden het om op papier gezet te worden en ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Ik ben ze de laatste weken gaan bundelen en ik ontdekte zoveel van die momenten die ik eigenlijk al bijna vergeten was. Ik wist nog wel wat ik meegemaakt had, maar niet meer zo heel gedetailleerd. Het is een bijzonder vol boekje geworden, vastgemaakt met geniet-jes, die ik voor altijd wil koesteren. Herinneringen bewaren voor later om terug te blikken op vroeger, zoiets. Deze herinneringen, tja, daar hou ik maar al te graag aan vast. Nooit kwijtraken, nooit iets vergeten. Misschien omdat ik nu kan zien hoe ver ik eigenlijk al ben gekomen, wat het naast de medemens óók mij heeft gebracht. Toch zou ik graag, en daar is die hoge lat (perfectionisme, dat is ook wel een dingetje), nog wel wat verder hierin willen ontwikkelen. Met mijn nuchter, rationeel verstand, dat ik ook nog heb, al probeer ik zoveel mogelijk mijn intuïtie te volgen, ben ik al heel blij met waar ik nu ben. Maar... Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Richting? Ont-wikkelen. Liefs Jo. #unfuckyourself #bewustZIJN www.im-POSSIBLE.be
Reactie plaatsen
Reacties