Ahhh… rust, relaxen, genieten. Eindelijk vakantie en dan... Hopla! Net wanneer ik me minder moe kón gaan voelen, sloeg het altijd toe. Een prikkend gevoel en een rode plek op mijn anders best fraaie wipneusje. Koorstuitslag is onverbiddelijk. Telkens wanneer ik wat over de schreef ging en iets te veel van mijn lichaam vroeg, verzwakte mijn weerstand, had ik prijs en kreeg ik koorstuitslag als cadeautje. Maar deze keer is het anders. Deze keer verscheen het cadeautje niet als een strenge schoolmeester met zijn vingertje van: 'Niet meer doen hé.' Deze keer was ik tussendoor gewapend met rust en veel fruit. En dat had die koorstuitslag ff niet zien aankomen. Het is pokkedruk geweest en ik heb een sprintje getrokken. Ik wilde persé dingen af hebben zodat tijdens mijn vakantie mijn hoofd leeg zou zijn. En... halleluja, hij is leeg. Deze maand ga ik op pelgrimstocht. Niet richting buddha's of gebergtes en niet richting Santiago, maar richting in en om de villa en voor nu nog geen idee waarheen. Voor nu is het duidelijk dat de helden me nog maar eens wat verder uit mijn comfortzone willen halen. De trilling van de nachtelijke bezoekjes van the straingers in the night, is hoog. (Later hierover zeker meer, maar voor nu even genoeg uit mijn comfortzone lieve helden.) Nadrukkelijk laten diezelfde helden me ook weten dat er hier nog een boek ligt te wachten op mijn automatisch schrift in samenwerking met kerstverlichting en liters thee. En dat im-POSSIBLE haar deuren open mag zetten voor verbinding en gezelligheid tijdens de feestdagen, omdat die bijdrage de gemeenschap vooruit kan helpen. (Wordt ook vervolgd.) Vakantie. Tijd om vorm te gaan geven aan... Route vooralsnog onbekend, maar ik heb er zin in! Wandel met je hart en je voeten zullen volgen. #unfuckyourself www.im-POSSIBLE.be