Laurel en Hardy.

Weten jullie nog? Mijn uitdaging van zo'n dag of tien geleden? De shit-show met het iq van een potje appelmoes? Bijzonder genoeg werd hij kort daarna aangevuld met nóg zo'n potje. Ik ben me toch in een slapstick verzeild geraakt jongens, niet te doen! Beide potjes (Laurel en Hardy) hebben plannen voor mij om er zelf beter van te worden. Ik herhaal: vóór mij, niet mét mij en dat gaf voor mij een zure smaak aan die appeltjes. Lees als: mijn moe met een cape om van afgelopen weekend. Het speelde natuurlijk al langer en de helden van de commissie hebben me daarom ook maar even wat met rust gelaten. Gebrek aan duidelijke communicatie alom bij Laurel en Hardy, want die zei, dat die zei, maar je mag er zeker niks over zeggen... Alles goed en wel, maar het gaat om en over mij en de helden wilden me behoeden om te gaan tackelen of rode kaarten uit te gaan delen. Want waar ik vroeger zou hebben geroepen: Maak je borst maar nat, bring it on! Werd me nu deze hilarische billenkletser van een slapstick duidelijk. Ik zit nu op de eerste rij met een bak zoete popcorn op schoot, de één slapt de bal waar de ander zijn stick alweer klaar heeft om terug te slappen, met mijn hoofd van links naar rechts kijk ik toe, zonder dat ze weten dat ik wéét. Het heeft me wat energie gekost, maar ik wéét ook, het universum heeft een plan voor mij. Ik weet nog niet wat, maar ik kijk er vol vertrouwen naar uit! Maak je borst maar nat, bring it on! Fijne dag allemaal. Liefs Jo #unfuckyourself #bewustZIJN www.im-POSSIBLE.be